Februari dan ...
Ik scheur januari van de kalender af
er werd te veel in nagedacht, te veel
ook niet gevoeld, een mokerslag, ik
wandelde weer verder, twee handen
om mijn hals, ik kneep een oogje dicht
en dacht: het hoort er bij – maar niets
in mij … februari dan, het vriest, het
sneeuwt, de daken dragen last van
te veel aan leemte, alles gaat nog
altijd dood, maar niet meer doder dan
voorheen, het rust, het wacht op wat
het niet meer weet en even lijkt het op
oneindigheid, een alsmaar wachten
op een lente uit een afgelegde tijd.
Antwerpen, dinsdag 31 januari 2012.
.
0 comments:
Post a Comment