Ze keek niet op, ze was alleen
Ze lachten, zongen, plaagden soms elkaar
de zon scheen vrolijk op het zomergrasze liepen, sprongen, riepen, joelden, maar
verstilden plots als zij er was
in grote bochten liep men om haar heen
ze keek niet op, ze lachte niet, ze was alleen.
Men fluisterde verhalen op het plein
men zei, men wist gewoon, ze zouden stelenze zouden, zei men, niet betrouwbaar zijn
men mocht met haar niet spelen
in grote bochten liep men om haar heen
ze keek niet op, ze lachte niet, ze was alleen.
Schaduw van de bomen, de zon scheen
ze beefde, durfde amper te bewegenze gooiden soms wel eens van ver een steen
soms hield men haar ook tegen
stapten dreigend in kleine cirkels om haar heen
ze keek niet op, ze lachte niet, ze was alleen.
Ze schaterden, weer verder door gestapt
en joelden, ze riepen beledigende namenze riepen dat haar vader was ontsnapt
ze hadden lol, ze waren samen
ze bleef daar staan tot het geluid verdween
ze keek niet om, ze huilde zacht, ze was alleen.
© bert deben
Antwerpen, 24 september – 02 oktober 2007.
0 comments:
Post a Comment