Met potlood stond jouw naam er in
voorzichtig klein geschreven
zo kreeg je als herinnering
alsnog een tweede leven
alleen jouw naam, niet meer dan dat
niet eens waarom, niet eens de dag
en ook niet wie toen wie aanbad
alsof je reeds de toekomst zag
toch deed het iets toen ik het las
na al die tijd toch weer verstomd
omdat het enkel dat maar was
en ik jou nooit had uitgegomd
ik zuchtte even en bedacht:
we leven in het nu en hier
en legde het (opvallend zacht)
de doos in bij het oud papier.
© bert deben
Antwerpen, 25 augustus 2011.
.
0 comments:
Post a Comment