Stapsgewijs ging alles dood in mij
eerst het grijs en één voor één ook
alle kleuren, dan ging in rook
het bleek verloren, jaargetij
na jaargetij verdween ik meer
in gaten van een achtergrond
gedenken dat zichzelf ontbond
tot onbestaande op een keer
veel meer subliem kon ik niet zijn
ik muntte uit in ledigheid
en kende daardoor ook geen falen
toen kon ik ook mezelf nog kwijt
een klein dun straaltje zonneschijn
dat niet meer viel te achterhalen.
© bert deben
Antwerpen, vrijdag 1 juli 2011.
.
0 comments:
Post a Comment