Ik wou zo graag ...
Ik wou zo graag, maar wist niet wat
iets hebben, dacht ik eerst, of doen
ik wist dat ik iets nodig had
geen euro’s, dollars, geen miljoen
niets waar ik mensen mee kon kopen
dat wist ik zeker, niets van macht
maar iets dat dieper ging dan hopen
iets dat met liefde werd verwacht
ik wist zozeer dat ik het wilde
zo heel intens, dat wat ik miste
steeds meer ging aanvoelen als pijn
een knagen dat maar niet verstilde
tot ik inzag, dat ik mij vergiste
ik wou niet hebben, ik wou zijn.
iets hebben, dacht ik eerst, of doen
ik wist dat ik iets nodig had
geen euro’s, dollars, geen miljoen
niets waar ik mensen mee kon kopen
dat wist ik zeker, niets van macht
maar iets dat dieper ging dan hopen
iets dat met liefde werd verwacht
ik wist zozeer dat ik het wilde
zo heel intens, dat wat ik miste
steeds meer ging aanvoelen als pijn
een knagen dat maar niet verstilde
tot ik inzag, dat ik mij vergiste
ik wou niet hebben, ik wou zijn.
© bert deben
Antwerpen, donderdag 14 januari 2010.
Bijna per toeval kwam bovenstaand gedicht terecht in het boek “De stille kracht van thee” van Ann Vansteenkiste – een prachtig boek in hard cover, vol weetjes en tips over thee, dat mei 2010 verscheen bij het Davidsfonds te Leuven en ondertussen de prestigieuse ‘Gourmand Dutch Cookbook Award’ won. Het boek kreeg reeds een tweede druk en verschijnt volgend jaar in zowel een Franse als een Poolse vertaling (al zal dat waarschijnlijk zonder het gedicht zijn …).
Soms wil een weblog hebben en het internet het toeval wel eens een handje helpen: tijdens haar opzoekingswerken naar de achtergronden rond de link tussen Zen en thee, tikte Ann deze twee woordjes in en kwam o.a. terecht op mijn gedicht ‘Zen met thee en karnemelk’, dat ik januari 2007 op mijn toenmalige Volkskrant blog plaatste. Ik werd met dat gedicht genomineerd voor een poëziewedstrijd in Almere.
Ann was gecharmeerd door het gedicht en nam contact op met mij via het weblog, met de vraag of ze het mocht gebruiken om in haar boek te publiceren. Hieruit volgde al snel een hele aangename en bezielde correspondentie. Begin 2010 schreef ik het gedicht ‘Ik wou zo graag …’, dat ik toen ook doorstuurde aan Ann. Ook dit wilde ze graag in het boek, omdat het volgens haar nog meer de essentie van Zen raakte. Uiteindelijk zou het eerste gedicht er afvallen, vanwege plaatsgebrek en kwam enkel dit gedicht in het boek terecht.
Het was een genot om Ann, tijdens de officiële persvoorstelling, in het Designmuseum te Gent, heel enthousiast en bevlogen te horen verhalen over alle details rond thee : de 5000 jarige geschiedenis ervan; hoe het gekweekt en geplukt wordt; de kwaliteitsverschillen; hoe je thee precies moeten zetten en met welk water ook om de meest subtiele smaak te verkrijgen. Tussen haar verhalen door kregen de aanwezigen verschillende theesoorten (groen, rood en zwart) aangeboden, met telkens bijpassende fijne hapjes.
Na de persvoorstelling was ik (zelf toch al jaren een fervent theedrinker) heel wat slimmer geworden. Vooroordelen over het al dan niet mogen afwassen van een theepot werden geschiedkundig verklaard (het staat allemaal in het boek); ceremonies kort voorgesteld en een onderscheid gemaakt tussen de vier kwaliteiten : de blaadjes, gebroken blaadjes, theepoeder en stof (de afval van thee die men in zakjes verwerkt en wat de meeste mensen als ‘thee’ drinken); maar ook hoe de kwaliteit ook nog eens gehandhaafd of verminderd kan worden door hoe de thee vervoerd, bewaard en geschonken wordt …
Ik kreeg dan weer de eer om de persvoorstelling af te sluiten met een korte poëzievoordracht:
Wie even mee wil gaan in het thee-enthousiasme kan meer info over het boek vinden op deze link : De stille kracht van thee.
graag sluit ik deze bijdrage af zoals Ann haar mailtjes telkens sluit,
met har-thee-lijke groeten,
Bert
.
0 comments:
Post a Comment