Er ritselt iets, er rent iets weg
van uit het gras, tussen jouw benen
tussen de bloemen langs de heg
waarna ’t verdwijnt onder de stenen
je voelt hoe het van daaruit kijkt
en jou vervaarlijk bestudeert
een blik vol honger die niet wijkt
angstvallig sta je geblokkeerd
je weet dat het zo toe kan slaan
met klauwen als broodmessen groot
en tanden waar het bloed afspat
iets waar ze heel bekend om staan
gelaten wacht je op de dood
het monster zelf rilt als een blad.
© bert deben
Antwerpen, vrijdag 6 mei 2011.
0 comments:
Post a Comment